تحلیل فضایی رابطۀ میان کیفیت محیط شهری و سرمایۀ اجتماعی (مطالعۀ موردی: محله‌های شهر یزد)

کیفیت فضاهای شهری به‌عنوان ابزار طراحان شهری درجهت ارتقا و ساماندهی محیط، قابلیت فراهم­کردن بسترهای لازم برای شکل‌گیری و ارتقای سرمایۀ اجتماعی را دارند. وظایف فضاهای عمومی و شهری را می‌توان ابزاری برای ارتباطات شبکه‌های اجتماعی، مکانی برای رویارویی مراسم شهروندی و مدیریت و هماهنگ‌سازی فعالیت‌های شهروندی بیان کرد. هدف از این پژوهش، ارزیابی رابطۀ میان کیفیت محیط شهری و سرمایۀ اجتماعی در شهر یزد است. این پژوهش، توصیفی از نوع رابطه‌ای و مقایسه‌ای است و در آن، به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از پرسشنامه و فرم برداشت میدانی، از دو روش آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی، آزمون همبستگی، آزمون رگرسیون و آزمون واریانس) در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. جامعة آماری، شامل ساکنان شهر یزد با جمعیت 582,652 نفر است که 322 نفر از آن­ها در پنج محله به‌عنوان نمونه درنظر گرفته شدند. براساس یافته‌ها، بین کیفیت محیط شهری و سرمایۀ اجتماعی، رابطه­ای به میزان 748/0- وجود دارد. به­عبارتی، در محله­هایی با کیفیت محیط شهری بالا، میزان سرمایۀ اجتماعی پایین و در محله­هایی با کیفیت محیط شهری پایین، میزان سرمایۀ اجتماعی بالاست. در زمینۀ عوامل تشکیل‌دهندة سرمایۀ اجتماعی در کیفیت محیط شهری، اعتماد نهادی با میزان 275/0 بیشترین تأثیر را بر تبیین تغییرات کیفیت محیط شهری دارد. همچنین از میان عوامل تأثیرگذار بر وضعیت اجتماعی و اقتصادی در کیفیت محیط شهری، نوع اشتغال با میزان 414/0 بیشترین ارتباط را با کیفیت محیط شهری داشته است.